1 Yaş Daha...

Dün 1 yaşı daha geride bıraktım. Geçen sene yurtta arkadaşlarımın yaptığı sürpriz dün kadar yakın oysa ki. Zamanın hızına yetişmek mümkün değil.

Düşünüyorum da 4 yıllık üniversite hayatımda doğum günümü hep yakın arkadaşlarımla geçirdim. Ve genelde yurda gelip, duştan sonra saçımı kurutmak için banyoya gidip, odaya döndüğümde odanın lambası kapalı,  masada üzerinde mumlarla bir pasta ve tabi ki oda arkadaşlarım.

Üniversite dönemimdeki doğum günlerimi hep böyle hatırlayacağım. Tam unuttular diye düşünürken nasıl da mutlu olurdum. Bu sürpizlerde değişen tek şey kişiler olurdu. Kimisi mezun olur, kimisi eve çıkardı.

Ama hep bu mutluluğu yaşayabileceğim insanlar oldu etrafımda. Bu konuda şanslı olduğumu düşünüyorum. Yurttaki arkadaşlarımla genelde birbirimizden hiç hoşlanmadık başlarda. Ama sonra herşey bir anda değişiverdi. Onlardan ayrıldığım zamanki üzüntü çok tuhaftı. Çünkü uzaktasınız ve her gün onlarla aynı odayı, dertlerinizi, mutluluklarınızı paylaşıyorsunuz. İkinci aile gibi bir şey. Birimizin hayatındaki sevinci hemen dışarı çıkıp bir şeyler yaparak kutlardık. Birimiz üzgünsek bu hepimizi etkilerdi.

Bu sene onlardan ayrıyım. En son İstanbul'a gittiğimde görüştük. Görüşmememizin de etkisiyle bu sene doğum günümü hatırlamadılar. Kızgın mıyım tabi ki hayır. Ama hatırlasalardı mutlu olurdum tabi ki. Herkesin kendi dertleri, telaşları var. Benim de bazen ayın kaçı olduğunun farkında olmayışımdan dolayı unuttuğum çok doğum günü olmuştur.

Yine de insan bekliyor. Hatırlanmak güzel şey çünkü.

Lisedeki en yakın 3 arkadaşım Burcu, Görkem ve Gülcan ilk kutlayanlar oldular. Onların yeri o kadar ayrı ki. Lisedeki dostluklar bir başka oluyor. Bir de ilkokul 1 den 8. sınıfa kadar aynı sınıfta okuduğum arkadaşım Pelin. Ortaokuldan sonra da dostluğumuz devam etti. Çok sık görüşemiyoruz ama buluşunca hep aynıyız. Sizi seviyorummm :)

Bu sene de ofiste kutladık doğum günümü. Burada bir gelenek var. Ofisin etrafında bulunan başka işyerlerinde çalışan, samimiyet bulunan herkesin doğum günü tek tek kullanıyormuş her sene. Mesela kutlayacağımız bir dahaki doğum günü Nisan'da. Kimsenin doğum günü atlanmıyor ve herkesin pastası kesiliyor :)

Ben de dahil oldum bu geleneğe artık. Dün kalabalık oldu baya. Dileğimi tuttum, mumları üfledim ve pastamı kestim :) Güzel bir ortamdı.

Geçen yılları düşünüyorum ve kendimi hala çocuk gibi hissediyorum. Geçen zaman beni olgunlaştıramıyor bir türlü :)

Ailemin, dostlarımın, sevdiklerimin ve tabi ki erkek arkadaşımın her zaman yanımda olacağını bilmek harika bir his. Allah kimsenin elinden sevincini de üzüntüsünü de paylaşacağı insanları almasın.

Bu arada erkek arkadaşımın aldığı hediyeyi hala bilmiyorum. Görüşemedik henüz. Çok merakettim ama söylemedi tüm ısrarlarıma rağmen. Akşama iş dönüşünde yine bizim kapıya uğrayıp verecek :) Babam görecek korkusunun verdiği heyecan süper (=

Çok uzun bir yazı oldu yahu. Gideyim artık ben :)