Özleme Vakti ♥

Biliyorsunuz ki kaç gündür Sonsuz'la buluşacağım diye gün sayıyorum :) Bugün sabah 11.00'da buluştuk, erkenden :) Birlikte uzuuun bir kahvaltı keyfi yaptık. Çay keyfimizi de tamamladıktan sonra sinemaya gidelim dedik. Filmlere baktık ve Non-stop diye bir filme girdik.

Film güzel miydi diye sorarsanız ikinci yarısında çıktık, izlemedik :) Filmi pek beğenmesem de aslında uçağı birbirine katan kişiyi çok merak ettim. Ama Sonsuz çok sıkılınca kıyamadım ona, çıktık. Filmi beğenmesem de o merakla sonuna kadar sabredebilirdim aslında :)

Bir yandan da iyi oldu çıktığımız sohbet edecek bir sürü vaktimiz kaldı :) Kahve keyfi ve yürüyüşten sonra da kaç haftadır dondurma yiyeceğiz deyip karnımız tok olduğundan yiyemediğimiz dondurmalarımızı yedik. Böylece dondurma konusundaki zevkimizin de ne kadar farklı olduğunu gördüm. Sonsuz vişne-limon seviyor, ben çikolata-karamel :) Çok alakasıızz :)

Eve dönerken tabi ki çok mutsuzdum. Bütün gün çok mutluyum, hep gülüyorum. Eve yaklaştığımızda sinirlerim bozulmaya başlıyor :) Çünkü biliyorum ki yine özleme vaktii. Ama olsun özlemenin de yeri ayrı güzel. Böylece buluştuğumuz zaman iki dakika bile çok değerli geliyor gözüme. Mesela gittimiz filmi bile zaman kaybı gibi görebiliyoruz :)

Çünkü koca bir hafta konuşacak o kadar çok şey birikmiş oluyor ki. Tamam telefonda konuşuyoruz ama yeterli olmuyor ve tabi ki yüzyüze görüşmenin yerini hiçbirşey tutamaz. O yüzden bazı konuların üzerinden buluştuğumuzda ikinciye geçiyoruz :)

Anneler Gününde Sonsuz'un annesini arayabilirim ve tanışmış olmamıza rağmen düşündükçe heyecanlanıyorum :) Ama artık aşmalıyım bu heyecanımı.

Yarın Pazar olduğunu düşündükçe bile yoruluyorum yaa. Annem beni evde yakalamışken köşe bucak temizletecek şimdi :) Her ne kadar 2 ablam olsa da, evin tek kızı olmak zor.

Şimdi birazcık blog okuyayım bakalım neler olmuş =) Blog konusunda eski tempoma dönebildiğim için mutluyum bu arada. Yazmayınca kendimi eksik hissediyorum sanki artık.

Yatmadan önce de kitap okurum inşallah öyle umuyorum :)

Hoşçakalın...