IŞIĞIM SÖNDÜ...

Şerif Erginbay tarafından 20 Mayıs 2010'da yazılan bu şiir, Soma'daki faciayı en iyi anlatan dizeler belki de....

IŞIĞIM SÖNDÜ

Karıcığım hoşçakal, ışığım azalıyor,
Yanımda ölü arkadaşlarım.
Artık kömür kokulu ekmekler getiremeyeceğim sanırım.
Buraya kadarmış çocuklarım, hoşçakalın,
Hakkınızı helal edin; anacığım, babacığım.
Işığım azalıyor, hoşçakalın..

Üstüme değil içime çöken ocağın sessizliğinde
Tek tek seslerinizi duyuyorum, yüzlerinizi görüyorum,
Işığım azalıyor, soluğum azalıyor, biliyorum,
Yavaş yavaş dünyanın kara kalbine gömülüyorum.

Işığım söndü, işte gidiyorum..,
Ah, en çok da şimdi, bir bilseniz
Nasıl da bulutları, ağaçları, gökyüzünü özlüyorum.
Işığım söndü.. hoşçakalın, arkadaşlarım çoktan gitti,
Artık ben de gidiyorum...

                                          ***

Söyleyecek hiçbir şey bulamıyorum.. Başbakanın Soma'ya bir sürü korumayla gitmesi bile çok manidar. Neden ve kimden korkuyorsun ? Kendi milletinden, kendi halkından bu kadar korkmak!!

Başbakan Soma'dayken kendisiyle konuşmak isteyen işçi yakınını korumaları susturmaya çalışıyor ve bağırmamasını söylediklerinde adam isyan ederek "orada bağırma burada bağırma nerede konuşacağız biz" diyor. Ne kadar acı.. Her yerde insanları susturmaya çalışmaktan başka birşey yapılmıyor.

İşçi yakınlarına bağlanacak aylıkla mı dinecek acılar ?

Meclis 20 gün öncesi Manisa milletvekilinin Soma'da maden ocaklarında yaşanan kazalar ile ilgili önergesini görüşmeyi reddetmiş. Birşeyleri görmek için illa can vermek mi gerekiyor ?

İşçi yakınını tekmeleyen Başbakanlık müşavirine ise söyleyecek tek kelime bile yok!!

Kader mi ?? Kesinlikle değil..