Sevgilimden Son Mektup / Jojo MOYES

1960'lı yıllardan bir aşk hikayesi. Jennifer herkesin hayran olduğu güzel bir kadın. Geçirdiği trafik kazası nedeniyle hayatıyla ilgili hiçbir şey hatırlamıyor. Kocası olan adama, evindeki hayatına,arkadaşlarına, çevresine yeniden uyum sağlamaya çalışıyor. Herkese ve herşeye yabancı olduğunu hissediyor.

Ve bir gün kendisine yazılmış bir mektup bulduğunda kafası daha çok karışıyor. Çünkü mektupta ismini bile yazmayan bir adam kocasını terk edip kendisiyle gelmesini istiyor. Ve başkasına aşık olduğunu anladığında kocasından tamamen soğuyor. Mektubu yazan kişinin kim olduğunu bulmak için ipuçları arıyor. Belki kavuşuyorlar belki de kavuşamıyorlar. Fazla ipucu vermeyeceğim tabi ki :)

Sonra 2003 yılında Ellie  çalıştığı gazetenin arşivinde bir aşk mektubu buluyor. Kendi özel hayatında yaşadığı karmaşadan dolayı o mektuptan çok etkileniyor ve bu mektupla ilgili gazetede bir iş çıkarmayı düşünüyor.Öncelikli amacı da bu mektuptan bomba gibi bir şeyler çıkarıp gazetedeki kaybettiği kariyerine bir çeki düzen vermek. E tabi mektubun devamını ve kimden kime yazıldığını bulma çabasına giriyor. Ve Jennifer'ı buluyor.

Onunla konuşuyor. Hikayesinden o kadar etkileniyor ki. Ve bu mektup onu şaşırtıcı bir sonuca götürüyor. Mektubu yazan kişi hiç ummadığı -ve benim de hiç ummadığım- biri çıkıyor. Bir şekilde ona ulaşıyor anlayacağınız.

Kitabı okurken tarihlere dikkat etmenizi tavsiye ederim. Aksi halde benim gibi dikkatsiz olursanız aaaa ben neden dikkat etmemişim diyebilirsiniz :)
Çok fazla ipucu vermek istemiyorum. Ama gerçekten severek okuduğum bir kitaptı. Konusunu, yıllar öncesi ve sonrasıyla kurulan bağlantıları, kahramanları ve sanırım kitabın herşeyini sevdim :) Jojo Moyes işi biliyor :)

İki kitabı daha çıkacaktı en son. Çıktı mı bilmiyorum. Onları da hemen alırım sanırım. Sevdim bu yazarı.

Şimdi gelelim kendimi bulduğum cümlelere...

"En azından şunu bil ki bu dünyada seni seven bir adam var. Seni her zaman seven ve bu ona zarar verse de hep sevecek olan bir adam..."

"Geçen yıl ona birşey öğrettiyse o daanı yaşamaktı. Ödeyeceği bedeli düşünerek gününe gölge düşürmek yerine yaşadığı her anın tadını çıkarmaya baktı. Hüzün yakındaydı-hep öyle olurdu-ama genellikle etkisini biraz olsun azaltacak kadar anı biriktirirdi."

"Senin dünyanda kimse hata yapmaz mı?"
"Bir kez yapar" dedi Rory. "Bir kez hata yapabilirsin."

"Bir insan kendiniancak evden uzaktayken yeniden keşfedebilirdi.Ellie ebeveynlerini ziyarete gittiğinde o ortak geçmişin içinde boğulduğunu hissediyordu."

"Hayatta karmaşık olmayan hiçbir şey yoktur Rory.Sonunda hepimiz bir şeylerden ödün vererek uzlaşmaya varırız."

"Düşünmeye fırsat bulamayacağı bir yerde olmalıydı. Hayatta kalmak için düşünebileceği tek şeyin hayatta kalmak olduğu bir yere gitmeliydi."