Aşk Acısı Büyük Lüks....

Ahmet Batman'ın her iki kitabına da bayıldım.

 SOĞUK KAHVE ve SABAH UYKUM.

 İkisi de çok çok güzel.. Ve herbirini sevdiğim, hoşuma giden cümlelerin altını çizerek okudum. Kapakları da şirin mi şirin. Mutlaka kendinizi bulduğunuz cümleler oluyor...Ve yazar nasıl tüm duygularını bu kadar farklı ve içten anlatabilmiş bilmiyorum..Herkesin başaramayacağı birşey. Çok samimi ve akıcı bir dili var. Kullandığı bazı kelimeler çok sempatik :) 

Biraz da sıkıntılar yaşadığım bir dönemde okumuştum. O yüzden fazla etkilenmiş de olabilirim :)

Ve kesinlikle bir kere okunduktan sonra evet okudum bitti deyip bir kenara atabileceğiniz kitaplar değiller. Ben canım sıkıldıkça açıp okuyorum hala. Her okuduğumda da farklı şeyler hissettiriyor bana. Herhalde hergün psikolojik durumuma göre değişiyor bu :)

Ama en çok beğendiğim kısım şuydu. Sabah Uykum'da " Aşk Acısı Büyük Lüks " Şöyle diyor Ahmet Batman:  "

Ve gerçekten de haklı. Bazen gerçekten üzüntünün de lüksü oluyor. Ki ben ufacık şeyleri kafasına takan bir insanım. Yani bende lüks sayılan üzüntüler bol anlayacağınız :) Diyorum ki kendime insanlar ne acılar yaşıyor belki de hayatında hiç unutamayacağı, hafızalarına kazınan hiçbir zaman geçti diyemeyecekleri acılar...Nankörsün diyorum o zaman dönüp kendime... 

Aşk acısı nedir bilemiyorum aslında tam olarak.. Belki de bir alışkanlıktan sonra yerine onun gibi başka kimseyi koyamayacağımızdan korkuyoruz, onun kadar iyi kimsenin olmadığını düşünüyoruz ve başkalarının bizi üzmesinden korkuyoruz belki de ...Sonrası kocaman boşluk.. Hele bir de en yakınlarımızı kaybetmediysek şimdiye kadar... Aşk acısı yaşadığımız en büyük acı yerine geçiyor sanırım. 

Aslında bunu ilk yaşayan biz değiliz. Ve belki son da olmayacak. Ama üzülüyoruz işte... Geçen zamana,emeğe, onun daha sonra başkasıyla olup onun elini tutacağını,ona sarılacağını düşününce daha da katlanılmaz oluyor o acı. 

Ama sonuç olarak zaman aşk acısının ilacı olabilir diye düşünüyorum. Ve zaman birşeyler öğretiyor insana.. Acının azaldığını, kendi hatalarımızı, onun hatalarını, yanlışları ve doğruları hepsini farklı yerlere koyuyoruz.. Ve sonra hayat devam ediyor diyoruz...Herşey insanlar için derkeeen...

Karşımıza yeni birini çıkarıyor hayat.. Bir yerde başkasıyla yolumuz kesişiyor... Ve yine aşk gün yüzüne çıkmaya başlıyor.. Eskiler siliniyor yavaş yavaş...Hele bir de bu karşılıklı bir duyguysa keyfinize diyecek yok :)

Korkuyorsunuz ya yine üzülürsem diye.. Ama engel olamıyorsunuz hissedilenlere.. Ve yine sonu belli olmayan bir hikaye başlıyor. Mutlu sona ulaşmayı umuyorsunuz. Hayaller kuruyorsunuz, mutlu oluyorsunuz, bazen üzülüyorsunuz ve daha bir sürü his bir arada.. Sonunu bilmediğimiz birşeyi yaşamak hoşumuza gidiyor sanırım...Belki mutlu son belki değil.. 

Önemli olan AŞKI YAŞA, SENİ ÜZENİ UNUT...

AŞK ACISI BÜYÜK LÜKS...