Ofisten Satırlar

5-6 gündür rahatsızdım. Sürekli mide bulantısı,üşüme.. P.tesi günü işe gelmemle eve geri dönmem bir oldu. Zaten hastayım bir de herkes "ayy sapsarı olmuşsun neyin vaaar" benzeri cümleler kurunca insanın yataklara düşesi geliyor. Hani genelde insanlar hasta olunca çok nazlanır hep ilgi beklerler ya, ben tam tersiyim.Mesela annemin sürekli gelip iyi misin nasıl oldun birşey ister misin diye sormasını istemem.Kendi halime bıraksınlar beni mümkünse :) İlgi gösterildikçe kendimi daha kötü hissediyorum sanki. Hıı ama bu kural Serkan'a gelince mutasyona uğruyor. O ilgi göstermeli :D

Mide bulantısında kaç gündür birşey yiyemiyorum.Hayatta kalabilecek kadar yiyordum resmen. Aç açına dolaşıp durdum.P.tesi akşamı Serkan'la buluştuk ve kendimi iyi hissettiğim için bir adanayı indirdim mideme :D Normalde hayatta bitiremem.O da şok oldu.Maşallah maşallah deyip durdu :D

Sonuç olarak bugün tamamen iyileştim sanırım.En azından güne mide bulantısıyla başlamadım. Hasta olunca çekilmez bir insan oluyorum ya. Yaşlılığımı kesinlikle huzur evinde geçireceğim böyle giderse. Kimse bakmaz bana :D

***

Hastalıktan evde oturunca ne yapacağımı da şaşırdım.Hergün internette bulduğum maskeleri yüzüme uygulamaya başladım. Sonuç mu ? Alerjik görünümlü bir sürü kırmızı kırmızı küçük sivilceler. Neyse ki kükürtlü sabunla kendime geldi cildim. Bir daha mııı tövbee :D Bundan sonra türk kahvesi ve bal dışında hiç bir maske yer alamaz hayatımda :D

***

İki gün önce Serkan'ın bana aldığı yüzüğü kaybettim. Bazen o kadar unutkan oluyorum ki özellikle aklımdan bak şuraya koydun unutma diye düşünsem de nereye koyduğumu hatırlayamıyorum. Her yeri aradım. Bütün dolaplarımı alt üst ettim.Yatağımı çekip altına kadar baktım.Çantalarımı tek tek aradım. Artık en son işi abartıp mutfak dolaplarına bakmaya başladım. Mutfakta birşeyler yaparken çıkarmışımdır belki diye. Sonunda ümidimi kesip Serkan'a söyledim kaybettiğimi. Bir yandan da bir yüzüğe bile sahip çıkamadın diye söyleniyorum kendime. Artık kaybettiğimi kabullenmişken askıya şöyle bir dokundum. "Trinnkkk" birşey düşüverdi yere. Evet evet tahmin ettiğiniz gibi yüzük düştü :D Yerden aldım nasıl öpüyorum :D Hayatımın en mutlu anıydı sanırım. 

Bu unutkanlığıma bir çare bulmalıyım ama ne ? Alzheimer olacağım bu genç yaşımda ya. En korktuğum hastalıklardan biri zaten. Allah korusun. 

***

Bir ara Serkan'la sürekli tartışıyorduk.Hem de saçma sapan şeyler yüzünden. Sonra kendimize geldiğimizde "napıyoruz biz yaa" diyoruz. İnanamıyoruz o sebeplerden tartıştığımıza. Neden böyle oluyor bilmiyorum.Aslında herşey çok güzel. Ama sanki dertsiz başımıza dert arıyoruz :) O da hemen sinirleniyor ben de. Ve bazen gerçekten çok alıngan oluyorum. Daha dikkatli olmaya çalışıyoruz ikimiz de. Allahtan küs kalma huyumuz yok. Olsa vallahi çıldırırdım. Hayatta küs duramam. O an kavga edilecekse edilecek.Yok öyle telefonu kapatıp bir gün iki gün küs kalmak :)

***

Friends çok iyi gidiyor. Devam ediyorum izlemeye. Normalde 25 dk falan bir bölüm.Akşam izlerken kendimi bir kaptırmışım.Kaç dk kaldı diye bakayım dedim meğer neredeyse 50 dk izlemişim farkında değilim.

Sarah Jio'nun Yağmur Sonrası kitabına başladım. Bunun da konusu güzele benziyor. Ve bence bu romanlardan harika bir film çıkar :)

Film demişken herkes Dabbe'yi konuşuyor.Çok korkunçmuş gibi söylentiler duydum. Korkacağımı bilmeme rağmen sanırım izlemek istiyorum :) En kısa zamanda Serkan'la izleyeceğiz. Sonra ben gece korkup uyuyamadığımda Serkan'ı arayıp uykusunun içine edeceğim tabisi :)Evet hala çocuğum. Aklından geçeni duydum :D

Neyse bu kadar çene çalmak yeter biraz da işime bakayım. Hoşçakalıınn :)