Geri Dönüş

Merhaba herkese. Evet günlerdir yazabilecekken yazmadım. Bazen böyle aylarca yazmayıp dönenleri görünce insan nasıl vakit yaratamaz ki derdim. Demek ki bazen o vakti bulsak da canımız istemeyebiliyormuş.

Ananemi kaybettik ne yazık ki. 82 yaşındaydı. Yaşına rağmen de o kadar neşeli ve hayat dolu bir kadındı ki.O gülüşü hala gitmiyor gözümün önünden. İnsan herşeyi kabulleniyor zamanla. Tek tesellim ağır hasta olmadan yada yatalak olmadan yaşamış olması.En büyük korkum insanı yataklara düşüren bir hastalığa yakalanmak olduğu için böyle düşünüyorum belki de. En büyük isteği de bebekken ölen oğlunun yanına gömülmekti.Onu da gerçekleştrdik. Geriye sadece çekildiğimiz fotoğraflar ve videolar kaldı. Mekanı cennet olsun.

Tatilden döndüm,tam ablama gitmişken ananemin hastalandığı haberini aldık bir anda tekrar eve döndüm.Sonra da ananemin vefatı cenaze derken kendimi işe başlamış buldum. Kafam allak bullak.Kendimi hiçbir şeye veremiyorum.Ama bu haftadan sonra herşey daha düzenli olacak eminim.

En kısa zamanda yazdıklarınızı okumaya ve yorumlarınıza cevap vermeye çalışacağım.İyi bakın kendinize...