Hayata Dönen 4.TŞ :)

Geçen gün yazdığım bolca depresyon ve bunalım kokan yazımdan sonra daha normal bir şekilde buralardayım :) Gerçekten de depresyona ramak kala ucundan kıyısından dönüverdim hemen. Çok kızıyorum kendime çok... İnsanların o kadar zor problemleri var ki, çaresi olmayan... Ben de ufacık şeyleri kafamda büyütüp büyütüp depresyona sokmaya çalışıyorum kendimi.Kendime yaptıklarımla da kalmıyorum tabi. Aynı zamanda etrafımdakileri ve özellikle de Sonsuz'u duygusal işkenceye maruz bırakıyorum :)

Ama şimdi gayet iyiyim. Ufak bir psikolojik patlama yaşadım sanırım.Ve galiba biraz da değişikliğe ihtiyacım var. Farklı birşeyler yapmaya... 

Sonsuzla tatil planları yapmaya başladık. Tabi izin konusunda problem yaşamazsak. Erikli'ye gitmeyi düşünüyoruz Ağustos gibi. Benim için en güzel değişiklik de bu olacak galiba. 

Bu akşam da kutlayacak bir şey bulduk kendimize. Birlikte yemek falan yeriz. Sonra belki onu tavlada yenerim yine :P En son 5-1 yenmiştim de ayıptır söylemesi :) Yenildiği zamanki surat ifadesine bayılıyorum :)

Dün de buluştuk. Sabah 10 da :) Kahvaltı yaptık birlikte. Birazcık gergin bir buluşma oldu ama sonra düzelttik durumu. Bu aralar ikimizde de bir sinir hali var ki sormayın. Giderken suratımız asıktı. Yarım saatlik yol boyunca hiç konuşmadık. Dönerken de gülmediğimiz an yoktu sanırım :) Sonra kendimizle dalga geçtik bir gidişimize bak bir de dönüşümüze diye :)

Neyse ki tartışmalarımız pek uzun sürmüyor. Hemen tatlıya bağlıyoruz. Sonra da dalga geçiyoruz o halimizle :)

Evde de vakit geçirebileceğim farklı birşeyler olsun istiyorum. Ama ne gibi derseniz henüz bir fikrim yok. Sadece farklı olsun işte banane :)

Bir ara gidip kendime bir sürü parçalık puzzle alayım. Ne zamandır uğraşmıyorum. Vakit geçer hiç olmazsa. Bir de geçen sene İngilizce kursuna gitmiştim 3 kur. Ama okul bitince yarıda kaldı tabi. O zamandan beri de İngilizce tamamen çıktı aklımdan. Biraz daha üzerine düşmeliyim boş zamanlarımda. (Boş zamandan bol bir şey yok ama çaktırmayın şimdi :))

Hatıralar mimini yaparken yatağımın arkasında yıllanmış ve hiçbir zaman çalmayı öğrenemediğim gitarımı buldum.Ama onu yazmayı unutmuşum bak. O kadar hevesliydim ki o zamanlar. Ablam yeni girdiği işten aldığı ilk maaşıyla almıştı bana. Ama sonra ders veren kimseyi bulamadım. Küçük yerde yaşamanın bir dezavantajı daha işte. Sonra da dershane okul öss derken öyle kalakaldı o gitar. Onu bulunca dedim ki keşke öğrenseydim. Sanırım ömür boyu içimde kalacak heveslerden biri olacak gitar çalmayı öğrenmek. Ama yapacak bir şey yok benden geçti artık :D Gitarı da çocuklarıma saklayacağım böyle giderse :)

Bloggerdaki bu problem hallolur umarım bir an önce. Takip etme problemi düzeldi derken şimdi de bu çıktı başımıza... Aynı sorun bende de var diye yorumlar gelince nasıl rahatladım anlatamam :)